Η μεγάλη ανατριχίλα

Κείμενο

05.02.20

Υποκίνηση. Μια λέξη κλειδί για τη Δεξιά ανά τις δεκαετίες. Την ακούνε όποιοι σήκωσαν κατά καιρούς ανάστημα στη μεγάλη αγριότητα και αισθάνονται τι σημαίνει μεγάλη ανατριχίλα. Γιατί φέρνει στο μυαλό τους σκληρούς διωγμούς. Ξύλο και μπαγλάρωμα, ξύλο και φυλακές, ξύλο και ξύλο

Με πρόσχημα τον κομμουνιστικό δάκτυλο, τον ερυθρό κίνδυνο, τον ιστό της αράχνης. Και κοινό παρονομαστή την υποκίνηση. Διαδηλώσεων, απεργιών, κινημάτων ειρήνης, κινήσεων για την ισότητα της γυναίκας, αγώνων για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία.

Ούτε μια ανάσα δημοκρατίας και δικαιοσύνης δεν κέρδισε ο τόπος χωρίς οι πολιτικοί πρόγονοι των σημερινών να κυνηγήσουν, να στιγματίσουν, να φυλακίσουν, να εξορίσουν, κάποτε και να εξοντώσουν τους αυτουργούς τους.

Και, σε κάθε περίπτωση, το πασπαρτού πολιτικό τους επιχείρημα, που δικαιολογούσε κάθε απάνθρωπο αστυνομικό τους εγχείρημα, ήταν η υποκίνηση. Από τους κομμουνιστές, τους αναρχοκομμουνιστές, τους Κ/Σ, τους αριστερούς, τους συνοδοιπόρους, τους ταραξίες, τους σεσημασμένους, τους επαγγελματίες υποκινητές.

Και να, αδελφοί μου, που ο πανδαμάτωρ χρόνος δεν λέει να δαμάσει τη δεξιά νεκροφιλία. Διότι, όταν ο Μηταράκης του ένα και μηδέν πολιτικού αναστήματος σηκώνει τη σκουριασμένη σπάθα της υποκίνησης εναντίον μεταναστών και προσφύγων που διαδηλώνουν, τότε πάμε πολύ πίσω.

Στον ορίζοντα των μη γεγονότων, που παράγουν όμως γεγονότα τραγικά για τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανθρώπινες ζωές ακόμα. Λίγες μόνο γνώσεις για το πρόσφατο παρελθόν αρκούν για να καταλάβει ο καθένας πως όταν αυτοί λένε τη λέξη υποκίνηση, ανθρώπινο κρέας μυρίζει.

Προφανώς δεν είναι πρωτοβουλία του Μηταράκη. Προφανώς είναι ο Μητσοτάκης που υποκινεί την υποκίνηση, μαζί με τα κλειστά κέντρα, τα φράγματα στο Αιγαίο και τα χάδια στους ανθρωποφάγους. Αυτόν βαρύνει η επιστροφή στο μαύρο παρελθόν.

Σήμερα με κρότου - λάμψης και στρατόπεδα συγκέντρωσης αύριο -είναι σίγουρο ότι ερωτοτροπούν ήδη με την ιδέα- με το πνίξιμο στο πέλαγος. Όσο δεν πνίγονται, που είπε το υποκινούμενο της δημοσιογραφίας τους, το πρόβλημα δεν λύνεται. Για την υποκίνηση στην αγριότητα, όμως, που τη γεύτηκε ακόμα κι ο Μηταράκης, τσιμουδιά. Από όλους τους.

Δεν καταλαβαίνουν ότι οι ανάγκες υποκινούν τους αγώνες. Δεν τους συμφέρει να καταλάβουν. Το μόνο που καταλαβαίνουν είναι η υποκίνηση της αντίστασης στην υποκίνηση της καταστολής. Υποκινήστε, συνεπώς. Κάνει καλό στην υγεία της δημοκρατίας...

Θανάσης Καρτερός

Link Κειμένου	http://www.avgi.gr/article/10811/10680547/e-megale-anatrichi-3
Ημερομηνία Δημοσίευσης
Γλώσσα
Αριθμός Λέξεων Κειμένου
Ρευστός Ρατσισμός
Τομέας της Δημόσιας Σφαίρας
Πηγή Προέλευσης
Συγγραφικές Πληροφορίες
Τροπικότητα	()
Αφηγηματικότητα
Χιούμορ
Κειμενικό Είδος