Η ιστορία της Zahra

Από Trace Project
Αναθεώρηση ως προς 11:21, 9 Αυγούστου 2021 από τον Tzorztatou (συζήτηση | συνεισφορές)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)

Κείμενο

04/11/2019


Τον κοιτάω χαζεύοντάς τον και τον χαίρομαι… είναι μόλις δύο (2) και ασυγκράτητος. Πετάει τη σκούφια του για παιχνίδι με τα άλλα παιδιά και όλο ανοίγει την πόρτα τού κοντέινερ και βγαίνει έξω να παίξει. Είναι ο γιος μου ο Banyamin. Εμένα με λένε Zahra, είμαι είκοσι δύο (22) ετών και κατάγομαι από την πόλη Mazar-e-Sharif, στα βόρεια του Αφγανιστάν. Άφησα την πατρίδα μου έπειτα από τον γάμο με τον άντρα μου. Με κοινή μας απόφαση φύγαμε, αναζητώντας μια καλύτερη, πιο ήρεμη και πιο ασφαλή ζωή για μας και το παιδί μας. Είχα όνειρο να σπουδάσω Αγγλική Φιλολογία και να διδάξω. Όμως, οι βομβιστικές επιθέσεις κοντά στο πανεπιστήμιο με απέτρεψαν από το να το τελειώσω. Κατάφερα να παρακολουθήσω μαθήματα μόνο για έναν χρόνο και σταμάτησα φοβούμενη τραυματισμό ή ακόμα και θάνατό μου.

Όσο μεγάλωνα δεν είχα πολλά από τα αγαθά και τις συνθήκες που θεωρώ πως είναι απαραίτητες για ένα παιδί. Τώρα που έγινα η ίδια μαμά θέλω να δώσω όλα εκείνα που δεν χάρηκα εγώ, στον γιο μου. Κι εγώ κι ο άντρας μου λέμε ‘όχι’ στην προοπτική δεύτερου παιδιού ούτως ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε στον μικρό τα πάντα και παράλληλα να εξελιχθούμε οι ίδιοι. Το μέλλον δεν ξέρω πού θα με βρει, αν και για τώρα, έχω αυτά που θέλω. Το ασφαλές περιβάλλον αυτής της δομής του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ), το κοντέινερ στο οποίο ζούμε, την καθημερινή στήριξη των ανθρώπων του ΔΟΜ. Αφήσαμε πίσω μας του σχεδόν δέκα (10) εφιαλτικούς μήνες στη Μόρια και μπορούμε να ελπίζουμε ξανά.

Το να είσαι μετανάστης, από μόνο του είναι κατάσταση επίπονη. Πόσω μάλλον να σου υπόσχονται και να φτάνεις να απογοητεύεσαι όταν δεν παίρνουν σάρκα και οστά οι υποσχέσεις. Έπαθα και έμαθα, και μάλιστα πρόσφατα, για αυτό το λέω. Υπήρξε άνθρωπος που μου έταζε πως θα με στείλει εκτός Μόριας, εκτός Λέσβου, εκτός Ελλάδος και θα μου σταθεί στο ξεκίνημα της νέας ζωής μου. Κατάλαβα πως δεν θα συνέβαινε. Έσπασα. Και, σύντομα, μάζεψα τα κομμάτια μου και ξαναστάθηκα στα πόδια μου, διαπιστώνοντας πως, πλέον, πρέπει να είμαι επιφυλακτική και ότι χρειάζεται να προειδοποιήσω και άλλους ώστε να μην πέσουν στην παγίδα.





Link Κειμένου https://greece.iom.int/el/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-2019
Ημερομηνία Δημοσίευσης 4 Νοεμβρίου 2019
Γλώσσα Ελληνικά
Αριθμός Λέξεων Κειμένου 357
Ρευστός Ρατσισμός Κείμενο Ρευστού Ρατσισμού
Κατηγορίες ΡατσισμούΑφομοίωση (Αναφορές στη θετική στάση των μεταναστών/προσφύγων απέναντι σε αφομοιωτικές πρακτικές)
Διάκριση (Αναφορές στους ‘άλλους’ ως θύματα, Αναφορές στους ‘άλλους’ ως αποδέκτες βοήθειας)
Τομέας της Δημόσιας Σφαίρας Φορέας για Mεταναστευτικά/Προσφυγικά Θέματα (Ιστοσελίδα Θεσμικά Συσχετισμένου Οργανισμού)
Πηγή Προέλευσης Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, ελληνικό τμήμα
Συγγραφικές Πληροφορίες Επώνυμο
Τροπικότητα Πολυτροπικό (Εικόνα, Γραπτό Κείμενο)
Αφηγηματικότητα Αφηγηματικός Τρόπος
Χιούμορ Μη Χιουμοριστικός Τρόπος
Κειμενικό Είδος Ιστορία

PDF Πρωτότυπου