Δημητριάδος Ιγνάτιος: Ανοίξαμε τις εκκλησίες για να υποδεχθούμε πρόσφυγες
Κείμενο
((Συνέντευξη του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιου στην οποία αναφέρεται στη δράση των εκκλησιών του Βόλου να παρέχουν βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες.))
Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος: Δεν ξεχωρίσαμε τους ανθρώπους. Για μας ο κάθε άνθρωπος είναι μια ζωντανή εικόνα του Θεού. Κι έτσι εργαζόμαστε μέχρι και σήμερα, χωρίς να αφήσουμε ή να εγκαταλείψουμε το έργο μας για τους (.) Έλληνες που έχουν κι αυτοί ανάγκη, νομίζω ότι συνδράμαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σ’ όλα τα μέρη της Ελλάδος ανάλογα και με τις ανάγκες. Αλλού:: δόθηκε φαγητό, αλλού δόθηκαν ρούχα, αλλού υπήρξε υποδοχή ακόμη και σε παρεκκλήσια. Μην ξεχνάτε ότι στα νησιά μας ανοίξαν και τα παρεκκλήσια για να μπουν μέσα οι άνθρωποι. Αυτή τη στιγμή όλοι αναγνωρίζουν ότι η εκκλησία στο προσφυγικό στάθηκε και στέκεται και με τις ενορίες της και με τα μοναστήρια της και με τις οργανώσεις που διαθέτει ((η κάμερα δείχνει τα χέρια του Μητροπολίτη και την εικόνα της Παναγίας με το Βρέφος)) με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δημοσιογράφος: Σεβασμιότατε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι μουσουλμάνοι ή πιστεύουν σε κάποια άλλη θρησκεία. Πώς σας αντιμετωπίζουν εσάς τους Χριστιανούς που έρχεστε να τους προσφέρετε φαγητό και φροντίδα;
Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος: Εγώ θα σας μεταφέρω τη προσωπική μου εμπειρία από (.) τον Βόλο, όπου βρίσκομαι. Βεβαίως δεν έχουμε το κύμα των μεταναστών που έχουν σ’ άλλα μέρη της Ελλάδος κι αυτό το σέβομαι. Είναι σχετικά λίγοι. Ευτυχώς βρέθηκε:: χώρος, όπου στεγάστηκαν, άρα δεν είναι στην ύπαιθρο. Αμέσως όμως, ε::, άνθρωποι που ε:: ανήκουν στην εκκλησία στάθηκαν κοντά τους. Λέγεται «Εσταυρωμένος» αυτή η προσπάθεια που είχε ξεκινήσει για τους φυλακισμένους και τους αποφυλακιζομένους. Σήμερα έχει συμπεριλάβει και τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Και βεβαίως, κάποια στιγμή παρουσιάστηκα και εγώ. Πρέπει να σας πω ότι ο ενθουσιασμός ήταν τεράστιος. Μιλάμε φυσικά για οικογένειες, για μικρά παιδιά. Είχαμε ήδη συμβάλει στο να ξεκινήσουν τα πρώτα μαθήματα των Ελληνικών. Θέλησαν να μου δείξουνε την εμπειρία τους και άρχισαν να μου τραγουδούν Ελληνικά τραγούδια. Τα μικρά παιδιά:: το γνωστό «Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα κτυπώ» και μάλιστα ξέροντας ότι θα πάω: ε:: τα μεγαλύτερα παιδιά ε:: μου ‘χαν ετοιμάσει κι ένα δώρο. Και ξέρετε τι ήταν το δώρο αυτό; Ένας σταυρός που μου τον έβαλαν στον ώμο, μου τον φόρεσαν. Θέλοντας να δείξουν ότι είχαν ήδη νιώσει την ευεργεσία. Στη συνέχεια, πολλοί άνθρωποι, εθελοντές προσφέρθηκαν, δημιουργήθηκε μια όμορφη ευκαιρία, εορταστική μέσα στην πόλη του Βόλου. Οι: παριστάμενοι τα έχασαν όταν ανέβηκα στη σκηνή μαζί μ’ αυτά τα παιδιά που είχαν ενώσει τις φωνές τους και με μια άλλη παιδική χορωδία της πόλεώς μας κι άρχισαν μαζί μου να τραγουδάνε τα τραγούδια που μου είχανε πει στην κατασκήνωσή τους, στον τόπο διαμονής τους, εκεί. Αυτό έδειξε αμέσως ότι: δεν υπάρχει καμία προκατάληψη, βεβαίως, ε:: μίλησα εκείνη την ημέρα για να ευχαριστήσω όλους τους εθελοντές μας που προσφέρουνε πολύτιμες υπηρεσίες. Ξέρω ότι υπάρχει πόνος, ιδιαίτερα στα νησιά μας. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα, αλλά πες τε μου ποια αγάπη δεν έχει πόνο. Εξάλλου, αυτή η αγάπη μετράει. Κι όταν την κηρύττουμε την αγάπη που ο Χριστός μας έδωσε κι όταν ο Χριστός μας, πρώτος πόνεσε, γιατί μας αγάπησε, δεν μπορεί εμείς να την αρνηθούμε. Έχει πόνο, αλλά αξίζει τον κόπο. Και είπα το εξής και τελειώνω, θέλω αυτά τα παιδιά, όταν κάποια στιγμή θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους, γιατί δεν θέλουν να μείνουν εδώ, όταν θα βρεθούν σ’ έναν άλλο τόπο, να έχουν καλές μνήμες απ’ την πόλη του Βόλου. Να έχουν καλές μνήμες απ’ τους κατοίκους του Βόλου.
Δημοσιογράφος: Πείτε μας μια ιστορία που σας έχει συγκινήσει.
Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος: Δεν θέλω να προσωποποιήσω τα πράγματα, δεν είναι αυτό που θέλω να κάνω. Όμως, ε::, όταν βρέθηκα ανάμεσα στα παιδιά εκεί, στα προσφυγόπουλα, μού ‘κανε εντύπωση ότι μία μάνα ήθελε το μικρό παιδάκι που είχε στην αγκαλιά της να βρεθεί και στη δική μου αγκαλιά. Στην αρχή δεν το κατάλαβα τι ήθελε να κάνει, του μιλούσε στη γλώσσα, στα Αραβικά. Τελικά του έλεγε να με φιλήσει ((γελάει)), στο πρόσωπο. Και διασώζεται κι η φωτογραφία που έπεσε στην αγκαλιά μου να με φιλήσει. Μ’ αυτό τον τρόπο ήθελε να πει, ίσως, ένα ευχαριστώ που ήμουνα εκεί, μαζί τους. Τα υπόλοιπα μ’ αγκάλιασαν, ένιωσα:: ειλικρινά συγκίνηση. Το να το ζήσεις με παιδιά που μιλάνε τη γλώσσα σου, σε ξέρουν ότι είσαι ο επίσκοπός τους, θα έλεγες ότι είναι και φυσικό. Να νιώθουν όμως αυτά τα παιδιά την ανάγκη να σου εκφράσουν με αυτό τον τρόπο την αγάπη και την εμπιστοσύνη, κι ας μην είναι Χριστιανοί, αλλά έβλεπες στα πρόσωπά τους το ευχαριστώ, γιατί νιώθαν ότι είναι όντως άνθρωποι. Ομολογώ ότι εκείνη την ώρα:: ένιωσα πολύ μεγάλη συγκίνηση κι είπα γι’ αυτά τα παιδιά αξίζει κάθε θυσία.
Πρωτότυπο Κείμενο
- Σελίδες που χρησιμοποιούν διπλές παραμέτρους σε κλήσεις προτύπων
- Pages using DynamicPageList3 dplvar parser function
- Κείμενο Ρευστού Ρατσισμού
- Αφομοίωση και Διάκριση
- Αναφορές στον όρο ‘ένταξη/ενσωμάτωση’ ή/και σε πρακτικές ένταξης/ενσωμάτωσης
- Αναφορές σε πρακτικές εκμάθησης ελληνικών
- Αναφορές στη θετική στάση των μεταναστών/προσφύγων απέναντι σε αφομοιωτικές πρακτικές
- Αναφορές στους αδρανείς ‘άλλους’
- Αναφορές στους ‘άλλους’ ως αποδέκτες βοήθειας
- Επικαιρότητα Σχετική με Μεταναστευτικά/Προσφυγικά Θέματα
- Ιστοσελίδα Αποκλειστικά Διαδικτυακής Ειδησεογραφίας/Ενημέρωσης
- Επώνυμο
- Πολυτροπικό
- Ήχος
- Βίντεο
- Προφορικό Κείμενο
- Γραπτό Κείμενο
- Αφηγηματικός Τρόπος
- Μη Χιουμοριστικός Τρόπος
- Συνέντευξη
- Κείμενα