Περιγραφή του τρόπου συλλογής του αντιρατσιστικού σώματος κειμένων

Τα κριτήρια επιλογής των αντιρατσιστικών κειμένων

Το πρώτο εξειδικευμένο σώμα ελληνικών αντιρατσιστικών κειμένων διαμορφώθηκε με βάση την τριμερή διάκριση του Halliday (1978) ανάμεσα στους παράγοντες του πεδίου (field), του τόνου (tenor) και του τρόπου (mode), οι οποίοι προσδιορίζουν τον λόγο. Τα κριτήρια επιλογής των αντιρατσιστικών κειμένων του σώματος περιγράφονται με βάση τους παράγοντες του τόνου (το μεταξύ ποιων του κειμένου) και του πεδίου (το σχετικά με τι του κειμένου) (βλ. επίσης Flowerdew 2004: 21· Koester 2010: 67). Καταλήξαμε στη συλλογή και καταχώρηση 830 κειμένων ή κειμενικών αποσπασμάτων που προέρχονται από 41 διαφορετικές πηγές και αριθμούν περίπου 500 χιλιάδες λέξεις. Πρόκειται για κείμενα ποικίλης θεματολογίας (στο πλαίσιο των μεταναστευτικών/προσφυγικών ζητημάτων), συνταγμένα από πολυάριθμους συγγραφείς και συντονισμένα με αντιρατσιστικούς λόγους (βλ. Kalton 1983: 90· Meyer 2002: 43· Flowerdew 2004: 25).

Ο παράγοντας του τόνου

Ως προς τον τόνο, τα κείμενα που επιλέξαμε κυκλοφορούν στη δημόσια σφαίρα, αναφέρονται δηλαδή σε ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος, όπως το μεταναστευτικό–προσφυγικό, για τα οποία αναπτύσσεται δημόσιος διάλογος (βλ. Habermas κ.ά. 1974: 49). Για την ελληνική πραγματικότητα κατά την τριακονταετία 1990-2020, μπορούμε επιγραμματικά να παρατηρήσουμε ότι, από τη μια, η υποδοχή των μεταναστών/τριών και των προσφύγων/ισσών, έγινε στο πλαίσιο ενός ρατσιστικού λόγου με έντονα ξενοφοβικά χαρακτηριστικά. Η πλειονοτική συλλογική επιθυμία αποκλεισμού των μεταναστών/τριών από το εθνικό σώμα υλοποιήθηκε με έναν μακρύ κατάλογο ρατσιστικών πολιτικών, οι οποίες επέφεραν έντονα προβλήματα στη διαβίωση των μεταναστών/τριών και των προσφύγων/ισσών σε τομείς όπως η εργασία, η υγεία, η επιτέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Εκφράστηκε δε από ένα όχι ευκαταφρόνητο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού που πλησίασε το 10%, με την ενίσχυση αντι-μεταναστευτικών, ακροδεξιών, ξενοφοβικών ακόμη και φασιστικών απόψεων και δράσεων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το κόμμα της Χρυσής Αυγής, με σκληρό εθνικιστικό και αντιμεταναστευτικό προφίλ, υπήρξε σταθερά το τρίτο κόμμα στις βουλευτικές αναμετρήσεις του 2015 (βλ. Αρχάκης 2020: 115-128).

Από την άλλη, πρέπει να έχουμε υπόψη μας την πληθώρα θεσμικών αλλά και κινηματικών αντιφασιστικών και αντιρατσιστικών οργανώσεων που δραστηριοποιήθηκαν ή και δημιουργήθηκαν για να υποστηρίξουν ποικιλοτρόπως τους μεταναστευτικούς και προσφυγικούς πληθυσμούς (Teloni & Mantanika 2015: 194-196· Cultural Synergie χ.χ.). Πρέπει, επίσης, να έχουμε υπόψη μας και τον αντιρατσιστικό νόμο 4285/2014 που ήρθε να ενισχύσει και να συμπληρώσει τον παλαιότερο νόμο

927/1979. Οι νόμοι αυτοί, βασισμένοι σε διεθνείς αποφάσεις του ΟΗΕ (1966) και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2008) (βλ. Assimakopoulos 2020: 178), προβλέπουν ποινικές κυρώσεις για ενέργειες που υποκινούν σε διακρίσεις, σε (γλωσσικές) πράξεις μίσους και βίας εναντίον προσώπων ή ομάδων λόγω της φυλετικής, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής τους, της θρησκείας τους, του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, της αναπηρίας τους κτλ. Παρά τα ποικίλα προβλήματα που οι ελληνικοί αντιρατσιστικοί νόμοι παρουσιάζουν τόσο στις διατυπώσεις που χρησιμοποιούν όσο και κατά την εφαρμογή τους, είναι ενδεικτικοί μιας προσπάθειας, ίσως υποκριτικής σε κάποιον βαθμό, να συντονιστεί η δημοκρατική δημόσια ζωή της Ελλάδας με ανθρωπιστικούς και αντιρατσιστικούς λόγους (βλ. σχετικά Γαζάκης κ.ά. 2014· Φουντεδάκη 2016).

Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, επιλέξαμε, ως προς τον τόνο, κείμενα από πηγές που δεν συναρτώνται με αντι-μεταναστευτικές, ακροδεξιές, ξενοφοβικές ή φασιστικές οργανώσεις. Μ’ άλλα λόγια, επιλέξαμε κείμενα από πηγές που προγραμματικά τουλάχιστον αναμένεται να είναι συντονισμένες με το αντιρατσιστικό ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο και με αντίστοιχους αντιρατσιστικούς λόγους. Πιο συγκεκριμένα, στα κείμενά μας εντοπίζονται αντιρατσιστικές αναφορές και στάσεις, όπως οι ακόλουθες: